مقدمه
وقتی از اختلال یادگیری حرف می‌زنیم، ذهن اغلب به سمت مشکلات شناختی می‌رود؛ اما پایه بسیاری از عملکردهای شناختی، مهارت‌های حرکتی هستند. سیستم حرکتی بدن در همکاری مستقیم با مغز، توجه، حافظه، دقت دیداری، برنامه‌ریزی و حتی خواندن را پشتیبانی می‌کند. بازی‌های حرکتی، به‌ویژه بازی‌های بدنی، یکی از ابزارهای قدرتمند برای تقویت مسیرهای عصبی کودکان دارای اختلال یادگیری به شمار می‌آیند.

مهارت حرکتی چیست؟
مهارت‌های حرکتی به دو دسته تقسیم می‌شوند:
مهارت‌های درشت (مثل دویدن، پریدن، تعادل، لی‌لی) و مهارت‌های ظریف (مثل بستن دکمه، برش با قیچی، نوشتن).
در کودکانی که LD دارند، معمولاً ضعف در برنامه‌ریزی حرکتی، هماهنگی چشم–دست، کنترل عضلات کوچک و بزرگ، و سرعت عمل دیده می‌شود.

چطور ضعف حرکتی، یادگیری را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
کودکی که نمی‌تواند به‌صورت پایدار روی صندلی بنشیند، در خواندن تمرکز کافی پیدا نمی‌کند.
کودکی که فشار مداد را به درستی تنظیم نمی‌کند، در نوشتن سریع یا زیبا مشکل دارد.
کودکی که هماهنگی چشم–دست پایینی دارد، در کپی‌کردن از روی تخته و دنبال کردن خطوط، دچار خطا می‌شود.
این مهارت‌های حرکتی در نگاه اول ساده‌اند اما ستون فقرات یادگیری‌اند.

نقش طلایی بازی‌های حرکتی
بازی‌های حرکتی، از لی‌لی و طناب‌زدن تا مسیرهای مانعی و بازی‌های هدف‌گیری (پرتاب و دریافت)، شبکه‌های عصبی حافظه کاری، تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی را به کار می‌اندازند.
وقتی کودک این شبکه‌ها را تقویت می‌کند، یادگیری تحصیلی آسان‌تر و پایدارتر می‌شود.

نمونه‌هایی از بازی‌های حرکتی مؤثر برای کودکان با LD
حرکت روی خطوط رنگی چسبی، پرتاب توپ به حلقه، لی‌لی با الگوهای مختلف، راه‌رفتن روی تخته تعادل، حمل اشیا با قاشق برای بهبود کنترل عضلات مرکزی.
این فعالیت‌ها پایه کنترل حرکتی و توجه را مستحکم می‌کنند.

جمع‌بندی
هر حرکت، تمرینی برای مغز است. بازی‌های حرکتی نه‌تنها تعادل و هماهنگی را تقویت می‌کنند، بلکه عملکرد خواندن، دقت دیداری و حتی حل مسئله را هم بهبود می‌دهند