مقدمه
اختلال یادگیری یک موضوع تک‌وجهی نیست؛ ترکیبی پیچیده از عوامل عصبی، شناختی، هیجانی و محیطی است. بنابراین درمان مؤثر آن نیز باید چندبعدی باشد. یکی از رویکردهای موفق، ادغام بازی‌های حسی–حرکتی با آموزش تخصصی مهارت‌های خواندن، نوشتن و ریاضی است.

چرا رویکرد ترکیبی مؤثرتر است؟
وقتی کودک از نظر حسی و حرکتی تنظیم نشده باشد، ظرفیت شناختی او برای یادگیری کاهش می‌یابد. مغز کودک تا وقتی در حالت «بی‌نظمی حسی» است، نمی‌تواند روی رمزگشایی واژه‌ها، حل تمرین ریاضی یا درک مفاهیم آموزشی تمرکز کند.
بازی‌های حسی–حرکتی ابتدا سیستم عصبی را آرام می‌کنند، تون عضلانی مناسب ایجاد می‌کنند و توجه را تنظیم می‌کنند. بعد از این مرحله، آموزش تحصیلی بسیار مؤثرتر عمل می‌کند.

ساختار یک جلسه درمانی ترکیبی
معمولاً جلسه‌ای ۴۵ تا ۶۰ دقیقه‌ای ابتدا با ۱۰–۱۵ دقیقه بازی حسی–حرکتی آغاز می‌شود؛ مثل کار با شن، تمرینات عمقی، تعادل یا مسیر مانعی.
در مرحله دوم، کودک وارد بخش آموزشی می‌شود؛ تمرینات دقت دیداری، رمزگشایی، تمرین‌های نوشتاری یا ریاضی.
در پایان، فعالیتی آرام‌ساز یا بازی ظریف برای تثبیت یادگیری انجام می‌شود.

چند نمونه از فعالیت‌های ترکیبی
– نوشتن حروف روی سینی شن یا نمک برای ترکیب مهارت حسی و نوشتاری
– ترکیب حرکات پرشی با تمرینات خواندن (خواندن هر حرف بعد از یک پرش)
– ساخت کلمات با خمیرهای حسی برای تقویت لمس، عمق حس و حافظه دیداری
– تمرین‌های ریاضی همراه با بازی‌های هدف‌گیری برای افزایش توجه و انگیزه

مزیت‌های این روش
کودک کمتر خسته می‌شود، همکاری بیشتری نشان می‌دهد، یادگیری برایش ملموس‌تر می‌شود و مغز او با چند ورودی مختلف فعال می‌ماند.
در بلندمدت، این روش هم عملکرد تحصیلی را بهبود می‌دهد و هم اعتمادبه‌نفس تحصیلی کودک را بالا می‌برد.

جمع‌بندی
درمان اختلال یادگیری تنها با نشستن پای کتاب و تمرین‌های نوشتنی نتیجه نمی‌دهد. کودک نیاز دارد که بدنش حرکت کند، حواسش درگیر شوند و مغزش از طریق چند مسیر تحریک شود. رویکرد حسی–حرکتی این مسیر را هموار می‌کند و آموزش را از دید کودک، قابل‌دسترسی‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌سازد.